De ambitieuze Femke Wijma (32) heeft begin dit jaar de stap genomen om voor zichzelf te beginnen als business controller en finance manager. Met ruim veertien jaar relevante werkervaring bewijst zij dat je nooit uitgeleerd bent en je ook zeker niet het voor de hand liggende pad hoeft te volgen om succesvol te worden.

Wat wilde jij vroeger worden?

“Ik wilde een eigen dansschool. Of achtergronddanseres worden van Usher, ha ha. Ik danste veel en deed mee aan wedstrijden. Mijn laatste wedstrijd danste ik als zestienjarig meisje toen ik zes maanden zwanger was.”

Een eigen dansschool, dat zegt wat over je ondernemers spirit!

“Ja en vooral over hoe ik altijd denk in mogelijkheden. ‘Nee’ is geen optie, ‘kan niet’ bestaat niet. Ik doe graag wat ik leuk vind en wat bij mij past. Zo heb ik het altijd gedaan. Wel denk ik dat als ik niet zo jong moeder was geweest, ik niet zo vroeg al zo ambitieus was. Misschien was mijn carrière dan pas op mijn 25^e op gang gekomen.”

Waar houd je je nu mee bezig?

“Ik volg nu een master bedrijfskunde. Dat is niet per sé de gebruikelijkste vervolgstudie voor iemand die accountancy heeft gestudeerd. Meestal kiezen mensen na deze studie ervoor om de opleiding tot register accountant te gaan doen. Dat wilde ik niet, ik wilde me organisatorisch verder ontwikkelen en meer waarde toevoegen in plaats van jaarrekeningen maken. Het is wel een hele intensieve wetenschappelijke opleiding, maar ik ben een uitdaging nooit uit de weggegaan.”

Het begin van jouw carrière moet een hele grote uitdaging geweest zijn als tienermoeder. Wil je ons daar eens in meenemen?

“Hoogzwanger heb ik mijn eindexamen gemaakt. Ik mocht er wat langer over doen, ik kreeg een speciale stoel en mocht zo vaak naar het toilet gaan als ik wilde. Ik slaagde als één van de beste studenten van dat jaar. Ten tijde van de diploma-uitreiking was ik al bevallen en in de zomervakantie die daarop volgde, dacht ik: nu ik moeder ben, moet ik gaan werken.

In de laatste week van augustus bedacht ik me. Ik wilde helemaal niet gaan werken, ik wilde studeren! Twee jaar lang heb ik het volgehouden. Ik studeerde, had een bijbaan én de volledige zorg over mijn dochter. Na twee jaar werd het teveel. Ik besloot te stoppen met de studie hbo bedrijfseconomie en vond een fulltime baan waarbij ik verantwoordelijk was voor de gehele administratie van het bedrijf. Na dit twee jaar gedaan te hebben, ben ik hbo accountancy gaan studeren, deeltijd. Ik ging twee avonden in de week naar school.

Eigenlijk is het verloop van mijn carrière niet heel anders dan bij anderen. Het grote verschil tussen mijn leeftijdsgenoten en mijzelf is dat ik nu op mijn tweeëndertigste ruim veertien jaar werkervaring heb en moeder ben van een zestienjarige dochter. Daarnaast heb ik inmiddels ook een zoontje van vier.”

Wat is je drijfveer om nu deze intensieve master te volgen?

“Ik wilde persé een masterdiploma halen. Als voormalig tienermoeder heb ik soms nog steeds het gevoel dat ik mezelf moet bewijzen. Daarnaast is het heel waardevol: ik heb veel werkervaring en deze master sluit goed aan op waar ik me nog in wil ontwikkelen. Mijn ervaring wil ik kunnen combineren met de theorie, om mijn basis nog sterker te maken.

Ik heb altijd hard gewerkt. Nadat ik mijn hbo-diploma op zak had, wist ik dat mijn belangrijkste doel behaald was. Ik kon een nog betere baan met een goed salaris krijgen. De overlevingsdrang, die ik toch voelde als tienermoeder, kon ik loslaten. Nu was het tijd om meer bewustere keuzes te maken, zoals bijvoorbeeld deze masteropleiding. Ik vind het ook gewoon ontzettend leuk om te studeren. Daarnaast heb ik in januari mijn baan opgezegd om voor mijzelf te kunnen beginnen. Nu denk ik: Als mijn plan mislukt, ga ik gewoon weer ergens in dienst. Ik durf nu meer risico’s te nemen om de dingen voor elkaar te krijgen die ik vanbinnen het liefst wil.”

Vertel daar eens meer over?

Ik heb tien jaar lang in het MKB gewerkt. Ik had brede functies en veel verantwoordelijkheden. Al met al super leerzaam. Ik leerde de organisaties van A tot Z kennen, maar dat ging me op een goed moment vervelen. Ik groeide in de breedte, maar verlangde naar meer diepgang in het Finance-vak. Daarom ben ik voor een detacheringsbureau gaan werken. Ik heb veel verschillende bedrijven gezien en veel geleerd van de dingen die misgingen en de manier waarop dit opgelost werd. Mijn grootste leermoment kwam toen ik besefte dat ik zag dat de meeste ondernemers het gewoon déden. Ik kreeg daardoor ook de drang om zelf iets te beginnen.

Toch rezen er behoorlijk wat vragen. Ik ben niet commercieel, eerder bescheiden. Ik heb mijzelf nooit commercieel hoeven ontwikkelen, ik wist niet eens hoe ik moest onderhandelen! Hoe kwam ik voor mijzelf op? Wat was ik waard? De eerste stap was voor mijzelf beginnen als interimmer, vanuit mijn eigen naam.

Toch nam je het risico!

Ja, sinds januari proef ik nu van het ondernemerschap. Vanwege de gunstige markt voelt het best veilig. Ik hoef niet te vechten voor mijn plek, maar het is wel heel interessant om voor mijzelf op te durven komen en mijn eigen koers te varen. Ik neem geen opdrachten aan die niet bij mijn passen en ik wijk niet af van mijn plan. Ook ben ik veel aan het netwerken en probeer ik mijzelf te positioneren in de markt. Ik zie veel finance professionals geruisloos zzp’en. Je hoort ze niet en ziet ze niet, maar dan ben je naar mijn idee eigenlijk een werknemer. Dat wilde ik pertinent niet. Als ik ergens voor ga, ga ik er helemaal voor.

Over een aantal jaar wil ik een product of dienst op de markt brengen. Dit is slechts een opstapje. Ik ben nu bezig met mijn afstudeeronderzoek, dat gaat over de integratie van organisatieculturen na een fusie of overname. Dat zijn heel ingewikkelde trajecten waar veel menselijke aspecten meespelen. Hoe kan dat proces beter en succesvoller worden aangepakt? De uitkomst van mijn onderzoek ga ik gebruiken om een plan van aanpak te ontwikkelen.

Je straalt bij het vertellen van je ideeën!

Ik ben een grootse denker. Ik geloof dat ik over een paar jaar de dromen van nu kan waarmaken. Alles is mogelijk, zo lang je er maar hard genoeg voor werkt. Ik kan heel goed fantaseren, maar je moet het ook durven en geloven dat het realistisch is. Dicht bij mijzelf blijven heeft mij heel ver gebracht. Als je jezelf goed leert kennen en vertrouwt, heb je altijd iemand om op terug te vallen. En die dansschool? Wie weet komt dat alsnog wel, op een dag.